(İSTANBUL) – İnsan hakları hukukçusu ve sinemacı Kurtuluş Baştimar’ın ikinci uzun metraj sineması “Dağlardan Öteki Şahit Yok”, şenlik seyahatine başladı. Sinema, gürültüsüz ancak tesirli lisanıyla, sinema sanatına içsel bir dönüş daveti yapıyor.
“Dağlardan Diğer Şahit Yok” sineması, Van’ın Bahçesaray ilçesine bağlı 3000 metre rakımlı Sampas (Özbeyli) köyünde çekildi. Dağların ortasında, kışın ortasında mahsur kalan sinema grubu, haftalarca yolların açılmasını bekledi. Bu şiddetli şartlar, sinemanın atmosferine olduğu kadar üretim sürecine de damgasını vurdu. Köy halkının dayanışması ise hem kamera ardına hem sinemaya insan sıcaklığını taşıdı.
Konu: Kaybolanların izinde, sessizliğin peşinde
Film, 1990’larda faili meçhul biçimde cezaevinde kaybolan babasının izini süren genç bir bayan olan Helin’in öyküsünü anlatıyor. Helin, annesi Susika’nın Kürtçe ağıtlarında, yıpranmış mektuplarda ve eski kasetlerde geçmişin kırık kesimlerini toplamaya çalışıyor.
Temalar: Hafıza, Kimlik ve Direniş
“Dağlardan Öbür Şahit Yok”, yalnızca bir kaybın öyküsü değil birebir vakitte kişisel bir uyanışın sineması olarak öne çıkıyor. Sinemada dağlar sadece art plan değil; suskunluklarıyla, tanıklıklarıyla başlı başına bir karakter, her sessizlik bir cümle, her yankı bir hatıra üzere kurgulanıyor.
Yaratıcı bakış: Kurtuluş Baştimar’ın sinema dili
Daha evvel “Çiğdem” sinemasıyla memleketler arası ilgi toplayan Kurtuluş Baştimar, bu sefer belgesel, kurmaca ve anı cinslerini iç içe geçirerek daha katmanlı bir yapıya imza atıyor. Direktör, insan haklarını ve hafıza temalarını sinemasal anlatının merkezine yerleştiriyor. Sinema, akademik derinliğiyle sanatsal hamaseti bir ortaya getiriyor.
Festival seyahati başladı
Film, sırf Türkiye’de değil, Avrupa’daki bağımsız sinema şenliklerinden de davetler almaya başladı. Sinemanın birinci gösterimlerinde eleştirmenler, ‘sessizliğin siyaseti’ni bu kadar tesirli işleyen seçkin sinemalardan biri olduğunun altını çizdi.
Final: Dağlar konuşur, dinleyen var mı?
Film, yalnızlaştırılanların, unutulanların ve susturulanların sesine kulak verme daveti olarak görülüyor. “Dağlardan Öteki Şahit Yok”, izleyicisini yalnızca bir sinema izlemeye değil, bir tanıklık tecrübesine davet ediyor.